Aus der Reihe Kunstgebiß, Jetz das letzte kapitel. Voorlopig
dan. Ik ben er de afgelopen weken al zo ontzettend mee bezig geweest dat ik het
zelf nu wel genoeg vind. Ik zit nu op anderhalve week na de operatie en ik moet
zeggen dat het mij op zich wel mee valt. De eerste dagen vielen iets tegen maar
dat komt meer door mijn ongeduldigheid dan door iets anders. Die eerste dagen
denk je dat het nooit meer goed komt.
De kramp die ik had in tong ,wang en kauwspieren zwakken
steeds meer af. Het slinken van het tandvlees gaat ook voorspoedig. Ik ga
steeds meer op mijn oude ik lijken. De kliniek heeft mijn nieuwe tanden zo
gemaakt dat ze lijken op mijn oude tanden zoals ze nu eigenlijk hadden moeten
zijn. Ik wist wel dat ik eigenlijk een ongelofelijke kanjer was welke
verscholen zat achter mijn hand als ik lachte, maar nu met die goddelijke
*bling!* smile lach ik iedereen toe (en sommige uit)
Hoewel, het ondergebit zit nog niet zoals het moet. Als ik
gaap, schiet hij er los. Als ik kauwbewegingen maak, schiet hij alle kanten op.
Als ik nies , schiet hij door de kamer. Leve de kleef pasta. Waar ik vroeger
mijn geld verrookte, verplak ik het nu. Zo’n tube is net zo duur als een pakje
sigaretten. En net als roken, plak ik na de maaltijd. Al die vroegere rook
momenten zijn nu vervangen door kleefpasta momenten. Als mijn gasten even
buiten gaan roken, ga ik even mijn gebit vastplakken. Als de vrouwen hun neus
gaan poederen, dan plak ik mijn gebit even. Ik merk wel dat ik een echte
gezeliigheids plakker ben. Bij een biertje of een hapje, gaat ik plakken. Als
ik alleen met het gezin thuis ben dan laat ik de boel de boel, of verwijder het
geheel. Ik ben dus niet echt verslaaft aan kleefpasta.
Over 5 weken krijg ik een nieuwe zachte laag aangemeten en
dan zal het wel wat beter zitten. De mond slinkt nog zeker tot eind Juni of zo.
Dus tot die tijd zal het behelpen blijven met die Kleefpasta. Ik voel mij nu al
naakt als ik zonder Kleefpasta de deur uitga. In een vreemde stad check ik nu
de mogelijkheid tot het snel scoren van kleefpasta. Als ik dat niet eerst doe
dan zit ik niet lekker. Stel je voor dat ik zonder zou komen te zitten. Nee
daar moet ik niet aan denken. Echt merkvast ben ik ook nog niet, ik probeer van
alles wat. Maar net als bij roken vertrouw ik die eigen merken niet helemaal
dus loop ik leeg op die dure merken. “wie met dure kleefpasta gaat plakken, heeft
uiteindelijk geen cent te makken” is een wijs oud Hoofddorps gezegde. Het
wachten is dus op de Lidl “Haftpaste
für kuenstliche Gebisse “ die naast de klopboormachines en tandenstokers
verkocht gaat worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten