Hoe vaag kun je zijn in een personeelsadvertentie

Ik zit momenteel midden in de sollicitatie procedures. Dat valt op zich nog behoorlijk tegen moet ik je zeggen. Niet dat er geen werk is, want dat is er ondanks, of misschien juist dankzij, de crisis volop voor handen. Alleen wat ze nu precies van je willen is mij niet altijd geheel duidelijk. Eigenlijk solliciteer ik alleen maar op de  naam van de functie want wat er daarna in de vacatures staat is voor mij te vaag. Op de manier hoe ze dat dan verwoorden, zou iedereen voor die functie in aanmerking komen, of juist weer helemaal niemand. 

“Dat soort mensen”

Daar heb ik dus een hekel aan, aan "dat soort mensen". En daar zijn er zo ontzettend veel van. Ik weet zeker dat je ze zelf ook kent en er zelf ook best een hekel aan hebt. Je komt ze echt overal tegen. Gek word ik van "dat soort mensen". Ze triggeren iets in mij. Dan word ik een beetje agressief. Het grappige is dat niet iedereen het zelfde lijstje heeft met "dat soort mensen". Ik ben zelf waarschijnlijk ook wel eens onderdeel van iemand anders zijn lijstje "dat soort mensen". Er zijn heel veel verschillende soorten "dat soort mensen". Maar allemaal weten ze bij mij heel snel de irritatiegrens te prikkelen. Het leven zou een stuk aangenamer zijn zonder "dat soort mensen". Ik zal om er in te komen even een paar voorbeelden geven van mijn lijstje "dat soort mensen"

Sinterklaas and the Volendam Connection

Bram speelde al sinds 1986 voor Sinterklaas voor de televisie. Hij was de "echte" Sinterklaas. Ieder jaar hadden ze voor de kinderen een verhaaltje verzonnen zodat het leek alsof Sinterklaas dat jaar niet gevierd zou kunnen worden en er dus geen cadeautjes vergeven zouden worden. Dan weer was de staf zoek, dan was er weer iets mis met het boek of was de pakjes boot te laat. Ze maakte dan een niet te pruimen mini serietje over het voorval en natuurlijk kwam alles in de laatste aflevering helemaal goed. Ook moest hij alle televisie programma's af en maar leuk doen tegen iedereen. Natuurlijk, hij was er zelf aan begonnen ooit, maar nu was hij er zo verschrikkelijk klaar mee, maar kon er contractueel niet mee stoppen.

De eigenlijke poster voor de film Sint van Dick Maas

Mijn hond

Je hebt katten mensen en honden mensen. (natuurlijk zijn er ook mensen die beiden niet of beiden wel zijn) Ik ben een honden mens maar heb geen hekel aan katten, zolang ze maar niet in mijn tuin hun behoefte doen. Sterker nog, in een ver verleden heb ik er 3 tegelijk in huis gehad. Niet helemaal van te voren gepland maar toch. We hadden 1 kat van familie gekregen, een colourpoint Perzisch apparaat. Heel lief en sloopte niks. Niet bang voor water of honden. Maar ja, je hebt er verder niet zo heel veel aan vind ik. Nu paste wij wel eens op een hond van kennissen en dat maakte niet zo heel veel uit want onze kat was dus niet bang voor die hond en omgekeerd ook niet. 

Spelletjes

Dat ik een spelletjes mens ben dat weet ik zeker. Ik hou van veel verschillende soorten en vormen van spellen. Zowel elektronische, die ik dan speel op de Playstation 3 of mijn Iphone, als wel de bordspellen. Ook de spelletjes van het (zakelijke) leven speel ik wel eens maar dat is een ander verhaal. Toen ik nog een kleine jongen was kon ik slecht tegen mijn verlies, tegenwoordig kan ik alleen slecht tegen medespelers die er een zooitje van maken. Als je een spel speelt moet je je aan de regels houden en de wil om te winnen hebben. Als je aan één van beide niet kan voldoen, moet je met mij geen spelletje spelen. Dan ga ik mij alleen maar zitten irriteren en ben ik echt niet gezellig.

Het verrassings diner

John had haar vanmorgen uit het schuurtje gehaald waar ze zo'n twee weken gehangen had. Op de grond waar ze gehangen had lag een opgedroogd plasje bloed. Niet veel,een klein plasje had er gelegen voordat het opgedroogd was. Het meeste bloed was ze al verloren toen hij met het mes haar keel had doorgesneden. Heel snel , dat wel want hij wilde haar niet onnodig lang laten lijden. Hij had zielsveel van haar gehouden. Haar zoveel liefde gegeven. 

Kook tv

Ik ben echt geen sterren kok, maar bij vlagen ben ik gewoon lekker op niveau bezig. Smaak technisch dan. Het oog wil ook wat maar als het er prachtig uit ziet en het is niet te vreten tja, dan sla je de plank toch ook redelijk mis vind ik. Dus bij mij gaat het vooral om de smaak en combinatie van smaken. De ambitie om Master Chef, of Top Chef of weet ik wat er allemaal op tv aan kook wedstrijden zijn te worden heb ik absoluut niet. Ik mag er echter wel graag naar kijken, zo volg ik de Master en Top Chef wedstrijden met veel plezier, kijk ook wel eens naar Gordon Ramsey en Ready Steady Cook van de BBC als ik er aan denk.

Boodschappen doen anno 2010

Ik ken zat mensen die een hekel hebben aan boodschappen doen. Zij zien het als noodzakelijk kwaad. Zelf heb ik op zich totaal geen moeite met boodschappen doen. Sterker nog, ik vind het zelfs leuk op momenten dat het niet al te druk is in de winkels. Ik mag graag in de pannen roeren en zo'n tochtje door de super levert altijd weer wat inspiratie op en ik weet zeker dat de goede producten worden gekocht. Ik heb wel een broertje dood aan die opgefokte drukke momenten in een supermarkt. 

De Race

Vrijdag avond 20.00 uur.

Barry heeft er zin in, lekker uit eten met vier van zijn vrienden. Dat deden ze nu al zo'n drie jaar, 2 maal per maand ergens uit eten. Steeds weer een ander restaurant. Nooit hadden ze twee maal bij het zelfde restaurant gegeten. Iedere keer zocht een ander lid van het gezelschap een restaurant uit. 

Deze keer was het Barry die het restaurant had uitgekozen.

Nieuwe media

Heel langzaam worden we overspoeld met vrienden en zaken netwerken zoals Hyves, Facebook, Linkedin, Plaxo. Overal moeten we lid van zijn en zo veel als mogelijk "vrienden"en of "zakenrelaties"Ik heb ze zelf ook allemaal. Het begon voor mij met Linkedin, ik kreeg een uitnodiging van iemand hoog in de hiërarchie van het bedrijf waar ik werkte. Helemaal in mijn nopjes met de getoonde belangstelling voor mijn persoontje heb ik en account aangemaakt en de beste man geaccepteerd.

Home alone

Marco rekte zich uit, en draaide zich nog maar eens een keertje om. Een heerlijk luie dag lag in het vooruitschiet. Er stonden wel nog wat things to do op zijn lijstje, maar hij zou wel zien welke hij vandaag zou doen. Er was verder niemand in huis dus hij bepaalde zelf wat er die dag op het programma zou staan. Jacqueline zou pas tegen de avond thuis komen, zo rond een uur of vier had hij begrepen.