Home alone

Marco rekte zich uit, en draaide zich nog maar eens een keertje om. Een heerlijk luie dag lag in het vooruitschiet. Er stonden wel nog wat things to do op zijn lijstje, maar hij zou wel zien welke hij vandaag zou doen. Er was verder niemand in huis dus hij bepaalde zelf wat er die dag op het programma zou staan. Jacqueline zou pas tegen de avond thuis komen, zo rond een uur of vier had hij begrepen.




Het liep al tegen twaalf uur toen hij besloot om maar eens wat nuttigs te gaan doen. In de keuken stond zijn eten al klaar. Na zijn ontbijt maakte Marco een rondje door het huis, dat was hij zo gewend. Dan checkte hij of er misschien ergens een deur of raam openstond. Maar ook nu zat alles netjes dicht. Sterker nog alles zat stevig op slot. Op ieder raam en elke deur zat een extra bijzet slot en allemaal zaten ze op slot. "Wel verdomme!, die bimbo weet toch dat ik geen sleutels heb, nu kan ik dus niet naar buiten!" Hevig gepikeerd over zoveel stommiteit ging Marco languit op de bank liggen, terwijl hij daar lag moest hij onbewust denken aan hoe Jacqueline altijd tegen hem tekeer ging als hij weer eens languit op de bank lag. Het interesseerde hem nu niks. Maar wat nu? Niet dat hij zich binnenshuis niet zou vermaken, maar het feit dat hij het huis niet uit kon maakte hem kwader en kwader. Hij kreeg de aandrang om allemaal kinderachtige pesterijtjes uit te halen, kattenkwaad, daar had hij zin in.

Als Jacq ergens een hekel aan had dan was het wel als hij met een bal in huis liep te voetballen, of wat daar voor door ging. Daar zou hij mee beginnen, eerst onschuldig zachte tikjes maar gaandeweg werd hij steeds fanatieker. In zijn fanatisme stootte hij eerst een vaas van zijn standaard en een stapel tijdschriften van de tafel op de grond. In eerste instantie schrok hij ervan maar al snel kwam er een sluw lachje op zijn gezicht." f*ck it! Ik woon hier ook, had ze maar niet zo stom moeten zijn." Hij nam een duik op de bank om vervolgens met 2 flinke sprongen van bank naar stoel naar stoel te springen. Dit was pas lol hebben. Dit rondje herhaalde hij nog zo'n vijf maal. De losse kussens van de bank lagen nu op de grond. Een flinke aanloop en hij surfte even door de kamer met de tijdschriften als surf board. Gleed de keuken in, stootte de restanten ontbijt op de grond en klapte met zijn hoofd tegen de koelkast. Dat bracht hem op het idee om eens goed huis te houden in de koelkast. Alles wat Jacq lekker vond haalde hij uit de koelkast en at het op. Uitgeput en volgegeten sleept hij zich terug naar de woonkamer en ploft neer op de bank. Het duurde maar even voor hij kwijlend op zijn rug in slaap viel op de bank.

Tegen vier uur gerommel bij de voordeur en het geluid van een sleutel in het slot. Marco is iets te verdwaasd om op tijd te reageren en draait zijn nog kwijlende hoofd richting deur. Jacqueline slaakt een kreet van schrik bij het zien van de puinhoop in huis. Ze ziet nog net hoe Marco wegduikt achter de leuning van de bank en probeert weg te sluipen. "Kan ik je nou helemaal niet eventjes alleen laten? Je bent soms ook net een klein kind! Kijk nou eens wat een puinhoop! Kom onmiddellijk van die bank af, je weet dat ik dat niet hebben wil!" Zo boos heeft Marco Jacqueline nog nooit gezien. Het lijkt hem beter om zich zo nederig mogelijk te gedragen. Met gebogen hoofd en trillende benen loopt hij op Jacqueline af. Jacq's ogen schieten vuur en met een ferme zwaai van haar arm wijst ze naar de hoek van de kamer. "En nu naar je mand, vervelende rot hond, en blijf!" Zo snel als hij kan loopt Marco naar zijn mand, rolt zich liggend op en begraaft zijn hoofd onder zijn staart. "Morgen is alles weer koek en ei"denkt ie en na een diepe zucht doezelt hij weer in slaap.