Man on a mission

Ze hadden Koos alleen een verfrommeld papiertje meegegeven met een geheimzinnige code er op geschreven in bloedrode inkt. Hij wilde in eerste instantie nog weigeren de opdracht uit te voeren, maar ze hadden hem al geld toegeschoven en hij zat zelf nu eenmaal krap bij kas. Het regende pijpenstelen en de wind was ook weer aangewakkerd, niet echt weer om er op uit te gaan. Met tegenzin had hij zijn regenpak aan getrokken en zijn fiets uit de schuur gehaald.


Onder normale omstandigheden was het een kwartier fietsen maar nu zou hij er zeker een half uur over doen. In het schuurtje had hij nog snel een blik op het briefje geworpen. "2*22-2*09-2*122-6*145" Hij moest deze code uit zijn hoofd leren wist hij en als het dan in zijn kop zat zou hij het papiertje vernietigen.

De trappers kreeg hij maar moeizaam rond, zittend fietsen lukte niet meer, als een Tour de France renner die de Alp d'Huez beklom, stond hij op zijn pedalen en verdween de donkere nacht in, de regen en wind beukend in zijn gezicht. Hijgend kwam hij na 25 minuten fietsen aan op de plek waar de uitwisseling zou plaatsvinden. Nog een laatste blik op het inmiddels natte briefje. De regen was zo hevig dat het door zijn pak was gelekt en de code op het papiertje gedeeltelijk had vervaagt. "2*22-2*09-2*122-6*148" Maakte hij eruit op, herhaalde het nog 4 maal in gedachte en wierp het papiertje in een put.

Druipend van de regen en met een ijzig koud gezicht, stond hij in het halfdonkere gangetje van het etablissement. Het was er vies warm en het stonk, morsige types bevolkte de tafels, hij rilde van angst. Hij wilde dit zo snel mogelijk afhandelen. Aan de rechterkant van het gangetje was een kleine ruimte, daar moest hij zijn. Een maal in de ruimte schoof er een paneel open, net ver genoeg om net niet te zien wie er achter verscholen stond. Schichtig om zich heen kijkend somde hij zachtjes de code op. Het paneel sloot zich net zo snel als het zich geopend had. Het viel hem op dat het paneel in dichte stand niet te onderscheiden was in de wand. Mooi detail vond hij. Plots schoof het paneel weer open en de uitwisseling vond plaats. Hij griste de 2 pakketjes weg juist voordat het paneel zich weer sloot. Blij dat dit gedeelte van de missie goed was gegaan begaf hij zich terug naar zijn fiets en begon aan de lange tocht terug.

De anderen waren opgelucht hem terug te zien en pakte direct de pakketten uit. De buit werd netjes verdeeld. "verdomme, je hebt een fout gemaakt"bracht één van hen uit."Je hebt 148 gezegd, ik weet het zeker" Koos werd rood en hakkelde "maar, maar ik ,ik, hoe weet je dat zo zeker?" De ander haalde een vergeeld A4tje uit een la en legde het met een klap op tafel. "Hier"en wees met zijn vinger "kijk zelf maar, 148 is Koe lu yuk, wij hebben zes maal 145 besteld dat is gebakken banaan"