Zomertijd

Twee keer per jaar rommelen we met de tijd. Eind Maart zetten we de tijd een uur vooruit eind Oktober zetten we de klok weer een uur terug. Dat is steeds op een andere datum omdat het in een weekend moet gebeuren. Over de zin of onzin van dit fenomeen wil ik het niet hebben. Wel over het effect dat dit op de mensen heeft. In ieder geval op mij.

Op de een of andere manier ben ik een beetje gevoelig voor dat gerommel met de tijd. Dat had ik al toen ik nog verre reizen maakte voor mijn werk. Dan wandelde ik om 9 uur s’morgens door bijvoorbeeld  Beijing, maar dan was mijn lichaam nog ingesteld op 3 uur s’nachts en ik kon ook maar moeilijk in dat nieuwe ritme komen. Meestal was ik daar dan een week tot twee weken en tegen de tijd dat ik er een beetje aan gewent was moest ik weer terug naar Nederland. Tijdens zo’n verblijf was ik altijd onhandiger dan ik normaal ben, struikelde wat vaker, had concentratie problemen en snapte soms de simpelste dingen gewoon even niet.

In mindere mate heb ik dat ook met dat uurtje verschil, heel kort maar, een dag of zo. Maar in die korte tijd gaat het ook steeds verrassend mis. Misschien heeft het wel helemaal niks te maken met de Zomertijd en loop ik gewoon te klooien, maar toch…. 

Tot dusver ben ik al om 7 uur (oude tijd) opgestaan en heb het handvat van de badkamer deur losgetrokken. Nu moet ik er wel bij zeggen dat hij al los zat in verband met schilder werkzaamheden, maar toch… Beneden koffie gezet zonder de oude koffiepad te vervangen, en dan krijg je zo’n slap bakkie. Koffiepad vervangen voor een nieuwe, druk op het knopje en vervolgens stroomt de hele boel over omdat ik op het 2 kopjes knopje heb gedrukt. Weer een nieuwe koffiepad in het systeem ingevoerd en terwijl de koffie stroomt het aanrecht afgenomen. Na een half bakje begint het apparaat te gorgelen want door de eerste twee zet pogingen heb ik de gehele water voorraad erdoorheen gejaagd. Water bijgevuld, koffiepad vervangen door nieuwe, want halve bakkies bijzetten doet het apparaat niet, en na zo’n 10 minuten klooien heb ik mijn bakkie troost op een viltje voor mij op tafel staan. Zodra je het kopje optilt blijft het viltje plakken, wat je in eerste instantie niet door hebt, totdat je het kopje aan je lippen zet en het viltje loslaat. Daar schrik je van en vervolgens schud je het halve kopje over je hand, zet het met een klap op tafel zodat er nog meer spetters je kopje uitvliegen over de tafel. Naar de keuken voor keukenrol en handen wassen en als alles dan weer opgeruimd is , is het restant van je koffie koud. Of dit nu met de Zomertijd te maken heeft, ik weet het niet,maar toch…

Ik ben blij dat ik geen hoog geplaatst persoon ben die belangrijke beslissingen moet nemen over bijvoorbeeld het redden van mensen vanuit Libië of zo. Dat zou zo verkeerd kunnen aflopen, ik zou een lawaaiige helikopter sturen naar een gebied met veel vijandige soldaten hopende dat die mijn helikopter niet horen, maar dan zal je net zien dat de "whisper mode" niet werkt en dat zou zo maar een helikopter kunnen kosten denk ik. Of ik zou een mijnenveger sturen naar een gebied waar helemaal geen mijnen zijn. Nee laat mij dan maar de koffie verkloten en dan laten we het verkloten van wereldse dingen aan onze regering over. Daar is onze regering gewoon veel beter in en dat heeft écht niks met de Zomertijd te maken.