Woon werk verkeer

Met de nieuwe baan is ook een nieuw reis ritueel geboren. Tegenwoordig moet ik dus het dorp uit om te werken. Helemaal naar het drukke Amsterdam. Nu ben ik best wat gewend  qua druk verkeer en heb ik ook geen moeite met auto rijden maar om nu iedere dag in een lange file naar het werk en huis te rijden dat zie ik niet zitten. Openbaar vervoer is ook geen optie want dan ben ik 2 uur per reis bezig om op de plaats van bestemming te komen en bovendien heb ik de auto nodig om werkbezoeken af te leggen.

Met de auto dus, in de ochtend rij ik niet over de snelweg want daar staat file,maar pak de binnendoor wegen, dat gaat lekker tot het moment je de ringweg over steekt en Amsterdam betreed. Hordes fietsers ,scooters en snorfietsers rijden dan voor je wielen. Zes fietsers naast elkaar kan best in Amsterdam. Brommers met oudere mensen worden links en rechts ingehaald door snorfietsers die duidelijk harder gaan dan toegestaan. Als fietser heb je schijnbaar je eigen regels en is de gehele breedte van de straat jouw eigendom, rood licht bestaat niet en voorrang neem je ook als je van links komt. Tel daar de gewoon altijd doorrijdende trams bij op en je voelt je een vogelvrij verklaarde bestuurder.

In de ochtend doe ik ongeveer een half uurtje over de reis en dat is dan inclusief uitwijk manoeuvres, bijna aanrijdingen, schampschoten, scheldpartijen en opgeheven vingers. En dan heb ik het nog niet eens over wat de andere bestuurders allemaal doen. Het recht van de sterkste zegeviert in de straten van Amsterdam. Hoe asocialer je bent hoe sneller je op de plaats van bestemming bent. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk asociale trekjes begin te ontwikkelen. Ik windt mij niet eens meer op en maak “fuck you”gebaren met het gemak alsof ik iemand gedag zwaai. Zonder emotie. Het zit er al helemaal ingebakken. De van links komende fietsers die denken voorrang van mij te kunnen pikken, straf ik af door iets meer gas te geven , ruiten wissers aan en met mijn handen voor mijn ogen (niet echt natuurlijk, ik kan nog alles zien) het kruispunt over te steken. Stoppen ze vanzelf.

Op de terug weg pak ik de snelweg. Als ik om klokslag 5 uur van kantoor vertrek dan ben ik de files voor en scheur ik binnen de 20 minuten naar Hoofddorp. De ellende daar is dan alleen dat onderaan bij de afrit naar Hoofddorp de hele zooi vaststaat voor de stoplichten. Daar sta ik dan zo’n 5 a 10 minuten. Gek genoeg kan ik dat gewoon doorstaan. Al pak ik af en toe wel de baan voor rechtdoor als daar weinig verkeer staat en duw ik mijn auto op het laatste moment tussen het links af slaande verkeer, dat kan net heb ik uitgevogeld. Dat wordt niet altijd in dank afgenomen, maar hey, dan is die gast gewoon niets gewend, moet ie maar eens in Amsterdam gaan rijden…mietje….dat overleeft ie niet.