Deze column heb ik op 6 April 2011 geschreven voor http://www.fotostudiomargo.nlEn nu maar een stukje waar ik het woordje foto in kan gebruiken. Zelf ga ik niet zo graag op de foto, sterker nog, zodra ik zie dat er een camera op mij gericht word dan verdraai ik mijn nek nog liever dan dat ik goed op het plaatje kom. Ik sta er nu eenmaal nooit leuk op. Eén van mijn ogen hangt op half zeven, mijn mond hangt open of ik kijk gewoon raar. Nee, ik heb daar niet zo veel mee.
Een fotografisch geheugen heb ik dan in een bepaalde mate weer wel. Ik vergeet nooit een gezicht, wel de naam en plaats die daar bij hoort. Maar als ik je eenmaal gezien hebt dan vergeet ik je nooit meer. Mocht ik je na die eerste maal nog eens tegen komen dan begroet ik je met handen en voeten en waarschijnlijk met een bedenkelijk gezicht want ik weet je naam en waar ik je van ken niet meer.
Qua fotografisch geheugen worden ze thuis gek van mij als ik weer eens bij een reclame roep waar in welke stad die is opgenomen. Of als er iets op TV is wat zich in Haarlem afspeelt. In Haarlem ben ik geboren en getogen en vertrokken toen de kinderen begonnen te lopen. Toen verhuisden mijn vrouw, kinderen en ik naar Hoofddorp vanwege de rust ruimte en auto luwte. Maar op de een of andere manier herken ik ieder plekje van Haarlem welke op tv is. Ook de stukken die zich in Hoofddorp afspelen herken ik direct. Bijvoorbeeld die reclame van Carglass (er zijn er verschillende) de ene speelt zich grotendeels op het industrie terrein van Hoofddorp af, in de laatste versie denk ik het witte huis aan de Kruisweg in Hoofddorp te herkennen maar dat moet ik nog even dubbel checken, wat ik wel zeker weet is dat die gast na het repareren van de rode auto vertrekt via de randweg in Haarlem met op de achtergrond de flats van Haarlem Hoog.
En zo gaat het nog een poosje door, ik herken echt van alles op tv. Laatst zat ik met een vriend op de bank die daar ook al gek van word dat ik alles meen te herkennen toen plots de reclame van de ING voorbij kwam. Ook hier zijn er diverse van maar het ging nu om dat stelletje waarvan de vrouw op de schouders van haar vriend staat en over een muur staat te turen. Ze noemt hem Maarten en roept dat die tuin zo groot is. Ik zeg tegen mijn vriend: “hey dat is die muur in die en die straat in Haarlem” Mijn vriend rolde van de bank van het lachen: “joh, hoe kan je dat nou zien man, je ziet alleen die muur? Nee, deze keer geloof ik je niet” Om een lang verhaal kort te maken; Ik ben een weddenschap met hem aangegaan, gewoon om de eer. Hij is gaan checken in die straat en ja hoor ik had gelijk.
Deze laatste was wel heel erg mooi natuurlijk. En ik wist het ook zeker dat het die muur was in die bepaalde straat. Omdat ik een fotografisch geheugen heb? Nee hoor. Het is de tuin muur van mijn moeders huis, die had mij al in geuren en kleuren verteld over de dag van de opnames en het leuke zak centje dat zij er mee had verdiend. En die tuin die er achter ligt valt qua grootte best mee.
1 opmerking:
Goh wat grappig dat de plaatsen herkent in reclames, dat heb ik nog nooit gehad!
Een reactie posten