Haakje

Omdat mijn vader en moeder en de vader en moeder van mijn vader gescheiden zijn had ik vroeger 4 opa’s en oma’s. Dat was 4 keer Sinterklaas! En vier dikke knuffels op mijn verjaardag. Door omstandigheden ben ik tenslotte met “gewoon” twee Opa’s en Oma’s opgegroeid. Het waren totaal verschillende maar toch ook wel weer hetzelfde soort Opa en Oma. Alles mocht en alles kreeg ik en dat gold voor alle kleinkinderen. En, dat durf ik best te zeggen, mijn Opa’s en Oma’s waren de allerliefste van de hele wereld. Waren…, ze zijn allemaal overleden. In mijn gedachte zijn  zij natuurlijk nog steeds de aller liefste.

Volkse, eerlijke, hartelijke mensen. En aparte types, dat waren ze ook. Met name de vader van mijn moeder. Ik noem hem voor het gemak maar even Opa Hoogovens, hij rookte als ,en werkte ook nog eens bij de Hoogovens. Opa Hoogovens was een echte rommelaar. Hij zat in zijn vrije tijd altijd te rommelen in zijn schuurtje, waar hij een soort van werkplaats had gecreëerd. Het winkeltje van Malle Pietje (Swiebertje) was er niets bij. Een grote puinhoop, waarin hij zelf natuurlijk alles gewoon kon vinden. Weggooien deed hij niet aan, alles kon gebruikt worden, ooit. 

Echt handig was hij niet, maar hij “flikte”wel gewoon alles. Zo reviseerde hij eigenhandig zijn Honda brommer, dat je dat ding vijf kilometer van huis nog steeds hoorde doorschakelen en er iedere dag olie bij moest deerde hem niet. En van twee nieuwe fietsen maakte hij met gemak één goeie oude. Zijn scheerapparaat had hij zelf samengesteld van twee verschillende merken. Het broodrooster was dusdanig opgevoerd dat de sneetjes zwartgeblakerd tegen het plafond schoten. Opa Hoogovens bakte eieren met ham én cellofaan tussen- velletjes. Maar het pronkstuk vond ik toch wel zijn zelfschakelende wc verlichting. Het lampje was een eenvoudige fiets koplamp die op een grote Witte Kat batterij was aangesloten. De schakelaar voor het lampje was een “klik-klik”schakelaar en was aan de deurpost bevestigd. Als je deur open en weer dicht deed, dan ging het licht aan (klik-klik) en als je het toilet verliet weer uit (klik-klik) Geniaal toch? Alleen was het haakje waarmee de deur op slot moest net even te lang. Aan de buitenkant kon je niet zien of er iemand op het toilet zat, dus moest je proefondervindelijk de deur open doen, en die ging door dat te lange haakje net ver genoeg open voor een Klik “oh sorry” klik en zat je dus in het donker. Moest je zelf weer de deur open en dicht doen om weer in het licht te zitten. 

En daar denk ik dan aan terug als ik zie hoe mijn zoon het vliegen gordijn welke alleen in de zomer wordt gebruikt onlosmakelijk aan de deurpost heeft vast getimmerd of  zijn fiets “repareert”met Duct-tape. Het zijn goede ideeën maar “het haakje is te lang“.