Vroeger

Vroeger was alles beter, althans dat zeiden mijn grootouders en later zeiden mijn ouders dat ook.

Nu betrap ik mijzelf er steeds vaker op dat ik bepaalde dingen vroeger ook beter vond. Of dat ik opmerkingen tegen mijn kinderen maak in de trant van: “Wees blij dat je dat kan , toen wij zo oud waren…” of “ weer een steen goede klassieker verkloot door zo’n computer deuntje” Vroeger maakte ze pas echte muziek. Althans dat roep ik dan. Mijn ouders vonden de muziek die ik goed vond een ramp en hun ouders weer die van hun. Dat is onderdeel van het ouder worden denk ik.

Onlangs zag ik een status update op Facebook waarin iemand allemaal dingen uit mijn jeugd opsomde en die nu min of meer ouderwets zijn geworden, maar wel een wezenlijke bijdrage aan mijn opvoeding hebben gehad. Dat zette mij aan het mijmeren over vroeger. Zo heeft iedereen van mijn leeftijd wel eens zijn handen gekneusd met klik-klaks, twee hardplastic ballen aan een touwtje die je dan door jojoënde beweging liet klik-klakken. Meestal lukte dat niet en klapten die ballen met een vaart op je knokkels.

Wat was er mis met de 3Musketier Candybar? Een bonk karamel met chocolade er omheen, opeens hete dat ding Curlywhirly of zo. Nu is die helemaal verdwenen maar menig kind van toen heeft de basis voor zijn of haar slechte gebit aan dit snoepgoed te danken.

“Vroeger had je goede jeugdseries, daar bleef je voor thuis “ riep ik laatst tegen mijn jongste die ondertussen ook al volwassen is maar dat had ik voor het gemak maar even verdrongen.

En dat Q en Q toen ik het laatst eens terug zag helemaal niet die super spannende serie was die ik dacht dat het was, maar zelfs een zich tergend langzaam voortslepend vervelend gefilmde prutserie bleek te zijn, deed voor mij niets af aan het feit dat ik het vroeger wel spannend vond. Maar dat vond ik van Snuf en Snuitje en de diepzeeparels ook.

Niet alles was vroeger beter, mijn huidige tv die “hangt” in het thuis netwerk en die “praat”met andere “devices” die ook in het netwerk “hangen” en “surft” over het internet. Het is “smart” en doet eigenlijk alles voor je, zelf hoef je alleen maar te kijken en wat op de bank te hangen. Het beeld is zo levensecht dat het bijna nep lijkt. De afstandbediening doe ik via een “app” op mijn telefoon. Vroeger vonden we de zelfreinigende bakoven al een wonder. Niet dat dat ding zichzelf schoonmaakte , maar dat noemde ze gewoon zo. Als je nu een zelfreinigende oven zou verkopen dan moet hij dat ook echt doen anders wordt je aangeklaagd.

Vroeger bakte mijn moeder nog zelf de pannekoeken en poffertjes, tegenwoordig zijn het pannenkoeken met een N maar komt er geen pan meer aan te pas. Rot maar in de magnetron die zemenlap of bolvormige sponsjes, 30 seconden op 800 watt en “ding!” een bordje ellende zonder smaak. Maar het is wel lekker snel klaar, en je hoeft niks af te wassen. Niks gezellig met je moeder aan de keukentafel zelfgemaakte dingen eten. Oordopjes in en je eet het zo vanuit de magnetron al lopend naar je sport of vrienden toe.

Ik voorspel dan ook dat de koel en vries kisten de grootte van een doorsnee keuken gaan krijgen met een aantal in het netwerk hangende devices die praten met je smartphone, de boodschappen bij houden en je eten bereiden “ding! en”. Na het eten schuif je even voor 3 hele minuten op je “smart” couch alwaar je smartphone even wordt opgeladen en synchroniseert met de keuken. Je Smart tv bepaald wat je de komende 3 minuten gaat kijken terwijl je naar je mp3 speler luistert en met vrienden Pingt. Wat dat betreft was het vroeger toch wel gezelliger en misschien wel kneuteriger maar dat vond ik nou juist zo relaxed.  Ik denk dat ik zo even een potje ga klik-klakken met de Blackberry's van mijn Kids.