Best spannend weer zo’n cursus. Het is toch weer een klein
beetje school. Op de eerste dag van de cursus een beetje de boel aftasten,
vriendjes zoeken, de meiden scannen en
alles stom vinden. Mijn cursus was “helemaal”in de Flevopolder. Dus extra dik aangekleed
en een overlevingspakketje mee, het blijft de polder natuurlijk. Waarom in
godsnaam een cursus in Heeremekutteveen? Ik weet het niet, er zat welgeteld één
polderling in de klas en de rest kwam uit Amsterdam. Het blijft een kolere end
rijden maar een schoolreisje naar de dierentuin om de hoek was vroeger ook minder
spannend dan ver weg naar een speeltuin.
Zo’n cursus dag is, behalve een leerzame dag toch vooral een
dagje uit. Als je dan eenmaal gewend bent aan de mensen waar je de komende
dagen mee door moet brengen, dan kan het spelletje beginnen. Mensen die je in het
dagelijks leven geen blik zou gunnen maar nu voor twee dagen vrienden voor het
leven zijn. Om het gezellig te houden praat je maar “gezellig” mee over “so you
think you can dance” , vind je iets van die toestand bij Ajax en heb je een
gemiddelde mening over dat banken dinges gedoe met die Grieken. We zijn hier
allemaal met het zelfde doel ten slotte, nog iets wijzer worden dan we al dan
niet al waren.
De cursus leider heeft meestal de cursus “Hoe geef ik een
cursus” gevolgd en start de cursus met een flinke dijenkletser om het ijs te
breken. Meestal geeft de sterkte of slapte van de grap ook meteen weer hoe de
cursus zal gaan verlopen. Bij deze cursus was de grap beneden gemiddeld en er
zouden de twee cursus dagen vele varianten van de slechte grap volgen. De
meeste nog slechter dan de originele. Op zich werd er goed les gegeven, werd er goed opgelet en driftig in de gratis beschikbaar gestelde kladblokken geschreven. In de
middag echter sloeg steeds de kinderachtigheid toe en gedroegen de meesten van
ons zich alsof we weer op de middelbare school zaten. Ik incluis.
De cursus leider had namelijk al halverwege dag één laten
doorschemeren dat er voor iedereen een certificaat klaar lag. En daar zit nu
het probleem, je krijgt gewoon een certificaat van deelname. Het maakt geen ruk
uit of je echt deelneemt of alleen maar aanwezig bent in de directe omgeving
van het lokaal waar de cursus gegeven wordt. Als dat eenmaal doordringt in de groep
cursisten dan is het hek van de dam. Niet opletten, in je tas rommelen, mailtje
beantwoorden, foto’s tonen, lachen en gewoon luid over iets totaal anders gaan
zitten discussiëren.
Ik ben klaar met de cursus. Mijn baas is een smak geld en twee productieve
werkdagen kwijt en ik ben weer een leuke ervaring , best nog aardig wat kennis, een tas vol met boeken waarvan we er maar
ééntje van hebben gebruikt en een certificaat
rijker. Zo'n cursus een weekje in het buitenland, dat lijkt mij ook wel wat.
1 opmerking:
Een weekje congres op een exotische bestemming is ook wel leuk. Maar je zal altijd zien dat als het jouw beurt is om te geen het net dat jaar doorgaat achter de hoek.
Een reactie posten