vrijdag 27 mei 2011

Nieuwe baan


Ik ben laatst van baan veranderd. Mijn vorige werkgever was een Multinational met kantoren over de gehele wereld en de voer taal was daar Engels. Als je de hele dag Engels praat gaat het vanzelf, het gebruiken van bepaalde termen als File, Blind copy, face to face, ten minute meeting etc etc. als ik dan met mijn Nederlandse collega’s Nederlands sprak dan slipte dat soort uitingen gewoon door het gesprek heen. In een beetje bedrijf ga je tegenwoordig “meeten” (spreek uit: mieten) ipv vergaderen. En dat doe je in de boardroom ipv in de hoofd vergader kamer.


Mijn nieuwe baan heb ik bij een traditioneel Nederlands bedrijf van beneden gemiddelde grootte. Het bedrijf zit wel in de “snelle”vastgoed wereld, maar daar is bij ons weinig van te merken. Hier geen bedrijfskantine, geen grote Douwe Egberts koffieautomaat, geen receptie, geen lange gangen met kantoortjes, geen aparte afdelingen. Hier hebben we een Senseo,nemen we brood mee van thuis,drukt iedereen die in de buurt is op de intercom knop om mensen binnen te laten en zitten we allemaal in de zelfde ruimte. Niet in een traditioneel kantoor, maar in een soort van Urban villa in Amsterdam Oud West, dat dan weer wel.

Hier ben ik altijd bang voor geweest, een klein “suf”kantoortje, met figuren die zo uit Debiteuren Crediteuren gekomen konden zijn. Als dat mijn toekomst zou zijn dan liever bij Mac Donalds hamburgers flippen of zo. Maar niets is minder waar, ik vermaak mij hier prima, het is weleens waar een stuk rustiger dan op dat grote kantoor, maar er word hier net zoveel werk verzet met zijn zessen dan toentertijd met 30 man op dat grote kantoor. Het is ook nog eens een stuk relaxter en we verstaan elkaar tenminste.

Wat wel even wennen is, is dat gebruik van Engelse woorden dat ik nog steeds heb. Zo dacht mijn collega dat ik hem een oneerbaar voorstel deed toen ik hem vroeg of we even konden "meeten".  En kwam hij met een vijl aan zetten toen ik om een file vroeg. Op vrijdag middag hebben ze hier geen social event maar zijn we gewoon een uurtje eerder vrij. Eigenlijk ben ik wel blij met het “langzame” tempo en geniet ik van de anderhalve minuut rust terwijl ik op het opwarmen van de Senseo of water koker sta te wachten. Easy does it, is het motto hier and I like it.

Ik moet mij alleen wel inhouden om niet “toedeledokie” te roepen als ik het aluminiumfolie van mijn zelf gesmeerde brood weggooi.

3 opmerkingen:

Lauradenkt zei

Haha, het levert wel grappig situaties op met dat Engels :P

frustraties zei

heel herkenbaar. Net hetzelfde meegemaakt. Vooral het cultuurverschil is enorm. Van het 'meeten' naar het 'aanpakken'

okkibox zei

Erg leuk verhaal!